Gamen

Om gamen bespreekbaar te maken gebruiken we de methode van Grip op Gamen. Het gaat hierbij niet om mensen die gameverslaafd zijn, want daar is een andere aanpak voor nodig. De methode Grip op Gamen is gericht op het verkleinen van de (kennis)kloof tussen gamers en ouders. Gamen heeft ook positieve kanten, maar vaak worden vooral de negatieve kanten gezien. De kwaliteiten die nodig zijn om te gamen, kunnen ook in het dagelijkse leven worden ingezet. Hierbij is het dus belangrijk om het gamen bespreekbaar te maken, zodat deze kwaliteiten kunnen worden benut. Een kind wordt bij gamen vrij snel losgelaten, waardoor er te weinig toezicht is op de gevaren van gamen.

Als je gamen gaat vergelijken met leren fietsen, zijn er enkele stappen die je samen doorloopt. Als ouder leer je het kind eerst fietsen met zijwieltjes, waarbij je het kind leert hoe hij of zij moet trappen, sturen en daarna remmen. Zodra dit goed gaat, gaan de zijwieltjes eraf. Je gaat dan samen met het kind oefenen om de balans te bewaren tijdens het fietsen. Dit proces verloopt met veel geduld, vallen en opstaan. Zodra dit goed gaat, ga je samen op straat fietsen. Het kind krijgt dan de gevaren en regels van de straat geleerd. Eerst in de buurt en later wordt dit gebied steeds groter. Tijdens dit hele leerproces ben je eerst samen met het kind en daarna hou je het kind in de gaten, als hij of zij dit alleen doet. Totdat je als ouder het vertrouwen hebt dat het helemaal goed gaat en dan laat je het kind helemaal alleen gaan.

Bij gamen wordt het kind vaak al vrij snel losgelaten. Hierdoor leert het kind niet stapje voor stapje veilig te gamen en de gevaren in te schatten. Als ouder verlies je het overzicht van welke games het kind speelt, welke gevaren dit met zich meebrengt en wat het kind allemaal krijgt te zien.